De verboden stad
18 april 2017 - Beijing, China
Verboden stad
Vandaag heel rustig opgestart want die slapeloze nacht voelen we helaas nog steeds. Eerst heerlijk ontbeten, wauw wat n gigakeuze, vooral de warme kant: allerlei chinese hapjes: gebakken rijst, groentes in heerlijke sauzen, dumplings enz enz. Jammie we genieten!
Daarna zijn we op ons gemakje naar de Verboden Stad gelopen, zo n 20 minuutjes. Onderweg was er weer veel te veel zien en te krijgen. En Anne wilde natuurlijk ook overal even snuffelen.
Ook wij zijn blijkbaar n lopende attractie, overal zie je de chinezen verschrikt of met open mond naar ons staren en wijzen. Ze verdraaien zowat hun nek om naar Anne te kijken en dan weer naar ons en weer terug. Soms is t super lachwekkend, soms ook wel n beetje irritant, maar niet heel storend en t went ook al wat. Gelukkig vind Anne t (nog steeds) niet te erg. Zelfs niet als ze aan haar zitten.
Aangekomen bij de Verboden stad is t al n drukte van belang. Opvallend is dat het vooral Chineze toeristen zijn die we tegenkomen, ook lopen n aantal hele kleine kindjes in ganzepas met hun begeleiders naast ons. Zooo schattig!
Toen we 9 jaar geleden met Anne hier waren was t bitter koud, wel -10 graden en verkochten ze overal bontmutsen. --Vaak denken we vandaag nog terug aan t moment dat we met ons 9 maanden lieve Annetje in de draagzak als kersverse ouders daar rondwandelden--
Nu ziet t er compleet anders uit: het is n mooie lentedag met strak blauwe lucht en overal bloemen en mensen met korte mouwen en zonnebrillen.
Deze x komen we via de zij-ingang binnen en staan we eigenlijk meteen middenop 1 van de vele pleinen.
Onderweg naar de ticketbalie komen we veel gidsen met hun groepen tegen met kleurrijke vlaggetjes en petjes. Het ziet er allemaal vrolijk uit. Ook staan overal stijve soldaten op wacht en beveiligingslui om je evt. te helpen met je vragen.
n Kaartje bemachtigen lijkt geen uitdaging, het lijkt hetzelfde systeem als bij de Efteling bv, maar de doorgewinterde Chinees is veel minder geduldig dan in NL. Voor je t weet staan ze allemaal vóor je, gelukkig zijn wij ook niet voor 1 gat te vangen
De Verboden Stad is een stad in de stad: de verblijfplaats van de keizer en zijn familie en cocubines en streng verboden voor anderen, met uitzondering van bedienden . Alle pracht en praal maken duidelijk dat China en vooral de keizer zich het centrum van de wereld voelden. Binnen de muren van de Verboden Stad staan maar liefst 9999 gebouwen op een oppervlakte van driekwart vierkante kilometer. In haar huidige vorm is de stad zes eeuwen oud. De bouw begon onder de Ming-dynastie; meer dan 200.000 arbeiders werkten eraan, tussen 1407 en 1420. Veel gebouwen werden later door brand verwoest, maar daarna weer opgebouwd in de originele vorm. De meeste gebouwen die je nu ziet stammen uit de 17e of 18e eeuw. De hoofdingang, de Poort van de Hemelse Vrede ligt aan het immense plein met dezelfde naam. Daarachter leidt een reeks marmeren trappen naar de Zaal van de Volledige Harmonie, omringd door duizend gebeeldhouwde draken. De zaal werd door de keizer gebruikt als troonzaal bij plechtige gebeurtenissen. Binnenin zie je de keizerlijke troon met daarboven een grote zware bronzen klok. De gebouwen in de Verboden Stad hebben namen die de fantasie de vrije loop laten. De Zaal van de Bescherming van de Harmonie, het Paleis van de Hemelse Zuiverheid, het Paleis van de Aardse Rust (het woonvertrek van de keizerin en de slaapkamer van het keizerlijke paar), het Paleis van de Geestelijke Opvoeding, het Paleis van het Lange Leven, om er maar enkele te noemen. In de Schatgalerij (Zhenbaoguan) zie je schitterende voorbeelden van keizerlijke versieringen op kandelaars, theeserviezen en sieraden. Aan de noordkant van de Verboden Stad liggen de keizerlijke tuinen, waar zich ook de beroemde Muur met de Negen Draken bevindt. Het is een muur van geglazuurd baksteen versierd met goudgekleurde draken. Deze muur moest het tempelcomplex beschermen tegen boze geesten. En zo kun je nog vele blz vullen ;) maar er gaat niets boven t in t echt mee te maken natuurlijk! Anne riep de hele dag : ik loop gewoon te dromen mama. Het is zo n beleving voor haar dat t nog steeds onwerkelijk lijkt. Ah gossie. Het ís ook overweldigend mooi, oud en herl bijzonder om daar te lopen en n beetje onderdeel te eorden van de historie van China! Aan t eind vd middag hadden we geen voeten meer over en zijn bij n chinees restaurantje ( hoe kan t ook anders) neergeploft om daar ns ons buikje te gaan vullen. Chaotische serveerster met adhd hielp ons met de diverse gerechten uitzoeken maar eigenlijk wilde ze net zelf wat gaan eten en dat leverde n comische situatie op. Wij probeerden duidelijk te maken dat zd gerust wat kon eten , we waren er toch nog niet uit. Maar ze liep telkens van haar tafeltje naar de onze en weer terug, in de hoop dat we nu eindelijk wisten wat we wilden bestellen. Uiteindelijk hadden we genoeg weten te bestellen en zelfs voor Maurice n heerlijke portie varkensstaart
Vandaag heel rustig opgestart want die slapeloze nacht voelen we helaas nog steeds. Eerst heerlijk ontbeten, wauw wat n gigakeuze, vooral de warme kant: allerlei chinese hapjes: gebakken rijst, groentes in heerlijke sauzen, dumplings enz enz. Jammie we genieten!
Daarna zijn we op ons gemakje naar de Verboden Stad gelopen, zo n 20 minuutjes. Onderweg was er weer veel te veel zien en te krijgen. En Anne wilde natuurlijk ook overal even snuffelen.
Ook wij zijn blijkbaar n lopende attractie, overal zie je de chinezen verschrikt of met open mond naar ons staren en wijzen. Ze verdraaien zowat hun nek om naar Anne te kijken en dan weer naar ons en weer terug. Soms is t super lachwekkend, soms ook wel n beetje irritant, maar niet heel storend en t went ook al wat. Gelukkig vind Anne t (nog steeds) niet te erg. Zelfs niet als ze aan haar zitten.
Aangekomen bij de Verboden stad is t al n drukte van belang. Opvallend is dat het vooral Chineze toeristen zijn die we tegenkomen, ook lopen n aantal hele kleine kindjes in ganzepas met hun begeleiders naast ons. Zooo schattig!
Toen we 9 jaar geleden met Anne hier waren was t bitter koud, wel -10 graden en verkochten ze overal bontmutsen. --Vaak denken we vandaag nog terug aan t moment dat we met ons 9 maanden lieve Annetje in de draagzak als kersverse ouders daar rondwandelden--
Nu ziet t er compleet anders uit: het is n mooie lentedag met strak blauwe lucht en overal bloemen en mensen met korte mouwen en zonnebrillen.
Deze x komen we via de zij-ingang binnen en staan we eigenlijk meteen middenop 1 van de vele pleinen.
Onderweg naar de ticketbalie komen we veel gidsen met hun groepen tegen met kleurrijke vlaggetjes en petjes. Het ziet er allemaal vrolijk uit. Ook staan overal stijve soldaten op wacht en beveiligingslui om je evt. te helpen met je vragen.
n Kaartje bemachtigen lijkt geen uitdaging, het lijkt hetzelfde systeem als bij de Efteling bv, maar de doorgewinterde Chinees is veel minder geduldig dan in NL. Voor je t weet staan ze allemaal vóor je, gelukkig zijn wij ook niet voor 1 gat te vangen
De Verboden Stad is een stad in de stad: de verblijfplaats van de keizer en zijn familie en cocubines en streng verboden voor anderen, met uitzondering van bedienden . Alle pracht en praal maken duidelijk dat China en vooral de keizer zich het centrum van de wereld voelden. Binnen de muren van de Verboden Stad staan maar liefst 9999 gebouwen op een oppervlakte van driekwart vierkante kilometer. In haar huidige vorm is de stad zes eeuwen oud. De bouw begon onder de Ming-dynastie; meer dan 200.000 arbeiders werkten eraan, tussen 1407 en 1420. Veel gebouwen werden later door brand verwoest, maar daarna weer opgebouwd in de originele vorm. De meeste gebouwen die je nu ziet stammen uit de 17e of 18e eeuw. De hoofdingang, de Poort van de Hemelse Vrede ligt aan het immense plein met dezelfde naam. Daarachter leidt een reeks marmeren trappen naar de Zaal van de Volledige Harmonie, omringd door duizend gebeeldhouwde draken. De zaal werd door de keizer gebruikt als troonzaal bij plechtige gebeurtenissen. Binnenin zie je de keizerlijke troon met daarboven een grote zware bronzen klok. De gebouwen in de Verboden Stad hebben namen die de fantasie de vrije loop laten. De Zaal van de Bescherming van de Harmonie, het Paleis van de Hemelse Zuiverheid, het Paleis van de Aardse Rust (het woonvertrek van de keizerin en de slaapkamer van het keizerlijke paar), het Paleis van de Geestelijke Opvoeding, het Paleis van het Lange Leven, om er maar enkele te noemen. In de Schatgalerij (Zhenbaoguan) zie je schitterende voorbeelden van keizerlijke versieringen op kandelaars, theeserviezen en sieraden. Aan de noordkant van de Verboden Stad liggen de keizerlijke tuinen, waar zich ook de beroemde Muur met de Negen Draken bevindt. Het is een muur van geglazuurd baksteen versierd met goudgekleurde draken. Deze muur moest het tempelcomplex beschermen tegen boze geesten. En zo kun je nog vele blz vullen ;) maar er gaat niets boven t in t echt mee te maken natuurlijk! Anne riep de hele dag : ik loop gewoon te dromen mama. Het is zo n beleving voor haar dat t nog steeds onwerkelijk lijkt. Ah gossie. Het ís ook overweldigend mooi, oud en herl bijzonder om daar te lopen en n beetje onderdeel te eorden van de historie van China! Aan t eind vd middag hadden we geen voeten meer over en zijn bij n chinees restaurantje ( hoe kan t ook anders) neergeploft om daar ns ons buikje te gaan vullen. Chaotische serveerster met adhd hielp ons met de diverse gerechten uitzoeken maar eigenlijk wilde ze net zelf wat gaan eten en dat leverde n comische situatie op. Wij probeerden duidelijk te maken dat zd gerust wat kon eten , we waren er toch nog niet uit. Maar ze liep telkens van haar tafeltje naar de onze en weer terug, in de hoop dat we nu eindelijk wisten wat we wilden bestellen. Uiteindelijk hadden we genoeg weten te bestellen en zelfs voor Maurice n heerlijke portie varkensstaart
En dan te bedenken dat Mam ik ik er ook zijn geweest en hebben gelopen en het ook zo prachtig vonden, gelijk zo als jullie nu...