Daar zijn we dan!
17 april 2017 - Beijing, China
Anne was vanmorgen al vroeg wakker en riep enthousiast: dít is de mooiste dag van mn leven!!
Pff maar wat n lange reis. We hebben geen oog dicht gedaan, behalve Anne, die sliep eigenlijk meteen, helaas erg kort. Die hoopte toen ze wakker werd dat we er al bijna waren . Ze was zooo benieuwd naar háar land.
Gelukkig waren er wel tig films, games etc te bekijken en kregen we 2 x heerlijk chinees te eten.
Ik vond de dames vd bemanning v China Soutern wel èrg streng: het raampje vt vliegtuig hadden we wat laten zakken omdat de zon opkwam ( wat n schitterend uitzich gaf) maar precies in onze ogen scheen. Ooh NO put it up, put it up!! Ook de douane beambte bij aankomst riep nors: look this way!!
In de shuttlebus naar de vertrekhal kreeg Anne al te maken met de ( goedbedoelde) bemoeienissen van n Chinese dame: zij wees naar Annes blote armen en toen naar haar vestje , dat ze om haar middel had geknoopt, dat ze die aan moest doen, was warmer. We kwamen vanmorgen om 06.25 uur aan en t was 12 graden maar het kind had t bloedheet vd vermoeidheid en n van de overvolle bus. Omdat Anne niets terug zei bleef ze t herhalen, ze ging ervan uit dat ze ook chinees kon spreken. Gelukkig had Anne haar armbandje om met de tekst: " ik spreek geen chinees". Aha toen werd t duidelijk; de dame en haar vriendinnen hielden niet meer op met wijzen naar Anne, over en weer werd gespeculeerd, totdat Anne mama n kus gaf. We kregen bijna applaus, best grappig. En ook zo jammer dat wíj t dan niet verstaan ;)
Pff maar wat n lange reis. We hebben geen oog dicht gedaan, behalve Anne, die sliep eigenlijk meteen, helaas erg kort. Die hoopte toen ze wakker werd dat we er al bijna waren . Ze was zooo benieuwd naar háar land.
Gelukkig waren er wel tig films, games etc te bekijken en kregen we 2 x heerlijk chinees te eten.
Ik vond de dames vd bemanning v China Soutern wel èrg streng: het raampje vt vliegtuig hadden we wat laten zakken omdat de zon opkwam ( wat n schitterend uitzich gaf) maar precies in onze ogen scheen. Ooh NO put it up, put it up!! Ook de douane beambte bij aankomst riep nors: look this way!!
In de shuttlebus naar de vertrekhal kreeg Anne al te maken met de ( goedbedoelde) bemoeienissen van n Chinese dame: zij wees naar Annes blote armen en toen naar haar vestje , dat ze om haar middel had geknoopt, dat ze die aan moest doen, was warmer. We kwamen vanmorgen om 06.25 uur aan en t was 12 graden maar het kind had t bloedheet vd vermoeidheid en n van de overvolle bus. Omdat Anne niets terug zei bleef ze t herhalen, ze ging ervan uit dat ze ook chinees kon spreken. Gelukkig had Anne haar armbandje om met de tekst: " ik spreek geen chinees". Aha toen werd t duidelijk; de dame en haar vriendinnen hielden niet meer op met wijzen naar Anne, over en weer werd gespeculeerd, totdat Anne mama n kus gaf. We kregen bijna applaus, best grappig. En ook zo jammer dat wíj t dan niet verstaan ;)
Een hele fijne en vooral mooie en inspirerende reis gewenst.
En begrijpelijk dat de "moeder" chineesden zo bezorgd zijn voor "kou vatten" van een klein meisje... Kinderen zijn "alles" voor hen...
Inderdaad jammer dat hen taal niet verstaat. Misschien een volgende keer....
Goede reis naar Nanchang