Het weeshuis
Haar naam is Chen Liuiying en is 54. Ze is single en is dag en nacht druk in de weer met de kinderen. Ze kon zich Anne nog wel herinneren, zeker toen we de babyfotos lieten zien. Ja zei ze, die lekker dikke wangetjes:) De nanny was erg verlegen maar je zag haar stralen.
De andere 2 dames waren tussen de 40-50 en Anne kreeg n mooie ketting met n boedah. De directeur zei niet zoveel was erg verlegen maar duidelijk betrokken bij alles. Alle vragen werden met geduld beantwoord.
Anne was erg op haar gemak, ze voelde zich klaarblijkelijk thuis...
Er waren niet veel kinderen meer, nog maar 8 en maar 1 babytje. 2 Gezonde jongens van 8 en 5 en n aantal gehandicapte kids. De jongens van 5 en 8 zochten meteen contact met Anne en zongen n liedje met de melodie v Vader Jacob, natuurlijk deden wij mee :) We kregen n rondleiding langs oude, donkere (uitgeleefde) kamers met babybedjes, met scheuren id vloer en muren. Je moest er niet te lang blijven staan want t was echt schrijnend, zo n oud en vies gebouw voor deze kindjes :'( Hopenlijk zag t er 10 jaar geleden beter uit maar vrees van niet...
We hebben met de kindjes nog wat geknuffeld, flesjes melk gegeven, liedjes gezongen en geklets met de nanny. Het voelde goed om daar te zijn, dit is waar Anne haar eerste maanden heeft doorgebracht. Zo waardevol!
Later kregen we nog n rondleiding langs de tuin, de oude verroeste speeltoestellen en n deel van t tehuis waar bejaarden wonen.
Ernaast was n nieuw gebouw; net opgeknapt, nieuw behang, nieuwe vloerbedekking, zoals in hotels. Pff gelukkig er wordt aan gewerkt! Inmiddels was t eind vd middag en werden we uitgenodigd om mee te gaan eten. Grappig dat er n behoorlijk groot restaurant op 5 min lopen zat, terwijl t weeshuis op n afgelegen plek is...Het was duidelijk dat er op ons gerekend werd, er waren allerlei bijzondere gerechten gekookt waaronder kikkers!! De kip had zojuist nog buiten op t erf gelopen ( er liepen er nog n paar) maar dit exemplaar lag inmiddels met kop èn poten in de schaal! Ieks riep Anne :) Er waren ook grote schalen met vis en diverse groentes, allemaal behoorlijk pittig maar erg lekker. Kikker smaakt trouwens naar kip ;) Maurice moest telkens proosten met de directeur die steeds losser werd en duidelijk zat te genieten. Gelukkig voor M zit er maad 3% in t chinese bier ;) Na t eten was de tafel n puinhoop; overal lagen afgekluifde botjes. Het personeel nam wat doggybags mee, hopenlijk krijgt de nanny ook nog wat lekkers want zij bleef bij de kids... bij t verlaten van t restaurant wilde de eigenaars natuurlijk nog wat fotos van ons, lachten om onze lengtes, wilde onze verhalen horen van ons en wensten ons veel geluk met onze zoektocht. Terug in t hotel konden we niet goed in slaap komen, telkens kwamen de vele beelden en indrukken weer naar boven. Het was n heftige dag! -Zoals jullie begrijpen schrijven we niet alles in deze weblog. Als Anne alsnog met iemand wil delen dan is dat haar keuze. Xx
De andere 2 dames waren tussen de 40-50 en Anne kreeg n mooie ketting met n boedah. De directeur zei niet zoveel was erg verlegen maar duidelijk betrokken bij alles. Alle vragen werden met geduld beantwoord.
Anne was erg op haar gemak, ze voelde zich klaarblijkelijk thuis...
Er waren niet veel kinderen meer, nog maar 8 en maar 1 babytje. 2 Gezonde jongens van 8 en 5 en n aantal gehandicapte kids. De jongens van 5 en 8 zochten meteen contact met Anne en zongen n liedje met de melodie v Vader Jacob, natuurlijk deden wij mee :) We kregen n rondleiding langs oude, donkere (uitgeleefde) kamers met babybedjes, met scheuren id vloer en muren. Je moest er niet te lang blijven staan want t was echt schrijnend, zo n oud en vies gebouw voor deze kindjes :'( Hopenlijk zag t er 10 jaar geleden beter uit maar vrees van niet...
We hebben met de kindjes nog wat geknuffeld, flesjes melk gegeven, liedjes gezongen en geklets met de nanny. Het voelde goed om daar te zijn, dit is waar Anne haar eerste maanden heeft doorgebracht. Zo waardevol!
Later kregen we nog n rondleiding langs de tuin, de oude verroeste speeltoestellen en n deel van t tehuis waar bejaarden wonen.
Ernaast was n nieuw gebouw; net opgeknapt, nieuw behang, nieuwe vloerbedekking, zoals in hotels. Pff gelukkig er wordt aan gewerkt! Inmiddels was t eind vd middag en werden we uitgenodigd om mee te gaan eten. Grappig dat er n behoorlijk groot restaurant op 5 min lopen zat, terwijl t weeshuis op n afgelegen plek is...Het was duidelijk dat er op ons gerekend werd, er waren allerlei bijzondere gerechten gekookt waaronder kikkers!! De kip had zojuist nog buiten op t erf gelopen ( er liepen er nog n paar) maar dit exemplaar lag inmiddels met kop èn poten in de schaal! Ieks riep Anne :) Er waren ook grote schalen met vis en diverse groentes, allemaal behoorlijk pittig maar erg lekker. Kikker smaakt trouwens naar kip ;) Maurice moest telkens proosten met de directeur die steeds losser werd en duidelijk zat te genieten. Gelukkig voor M zit er maad 3% in t chinese bier ;) Na t eten was de tafel n puinhoop; overal lagen afgekluifde botjes. Het personeel nam wat doggybags mee, hopenlijk krijgt de nanny ook nog wat lekkers want zij bleef bij de kids... bij t verlaten van t restaurant wilde de eigenaars natuurlijk nog wat fotos van ons, lachten om onze lengtes, wilde onze verhalen horen van ons en wensten ons veel geluk met onze zoektocht. Terug in t hotel konden we niet goed in slaap komen, telkens kwamen de vele beelden en indrukken weer naar boven. Het was n heftige dag! -Zoals jullie begrijpen schrijven we niet alles in deze weblog. Als Anne alsnog met iemand wil delen dan is dat haar keuze. Xx
Ben er stil van.... Fijn dat Anne dat heeft gezien en beleefd. Jullie hebben nu ook de werkelijkheid gezien van waar Anne is geweest..
Ik kan me heel goed voorstellen dat je de slaap niet goed kon vatten....
Maar knap en realistisch dat jullie dit met Anne nu kunnen delen....
Nog heel veel sterkte om het een plaatsje te geven...